Fysieke vs synthetische ETF’s uitgelegd

Bij het opbouwen van een langetermijnportefeuille staat u voor belangrijke keuzes, waaronder het type ETF dat het beste past bij uw beleggingsstrategie. Fysieke en synthetische ETF's bieden beide toegang tot marktindices, maar verschillen fundamenteel in structuur, risicoprofiel en kostenplaatje. Het begrijpen van deze verschillen is essentieel voor beleggers die weloverwogen beslissingen willen nemen die aansluiten bij hun langetermijndoelstellingen en risicobereidheid.

Wat zijn fysieke ETF's en hoe werken ze?

Fysieke ETF's volgen een index door daadwerkelijk de onderliggende effecten aan te kopen en in bezit te houden. Wanneer u belegt in een fysieke ETF die bijvoorbeeld de AEX volgt, bezit de fondsbeheerder werkelijk alle 25 aandelen in dezelfde verhoudingen als de index. Deze directe benadering zorgt voor maximale transparantie - u weet precies waarin u belegt.

Er bestaan twee hoofdmethoden waarop fysieke ETF's worden samengesteld:

• Volledige replicatie: De ETF koopt alle effecten in de index in dezelfde verhoudingen. Dit biedt de meest nauwkeurige weerspiegeling van de index, maar kan duur en complex zijn bij indices met honderden componenten.
• Geoptimaliseerde sampling: De ETF koopt een representatieve selectie van effecten uit de index. Deze methode wordt vaak toegepast bij zeer brede indices of markten waar sommige componenten minder liquide zijn.

Het voordeel van fysieke ETF's is de directe blootstelling aan de onderliggende waarden, zonder afhankelijkheid van derivatencontracten of derde partijen voor het leveren van het rendement.

Wat zijn synthetische ETF's en wat maakt ze anders?

In tegenstelling tot hun fysieke tegenhangers bezitten synthetische ETF's niet noodzakelijk de onderliggende activa van de index die ze volgen. In plaats daarvan gebruiken ze derivatencontracten - meestal swaps - om het rendement van de beoogde index na te bootsen.

Bij een synthetische ETF gaat de fondsbeheerder een overeenkomst aan met een tegenpartij (meestal een bank), waarbij de tegenpartij zich verplicht om het exacte rendement van de index te leveren in ruil voor het rendement op een mandje andere activa dat de ETF wel in bezit heeft.

Deze constructie biedt enkele belangrijke voordelen:

• Toegang tot moeilijk bereikbare markten waar directe investeringen complex zijn
• Potentieel lagere tracking error (verschil tussen ETF-rendement en indexrendement)
• Mogelijkheid tot efficiëntere belastingstructuren bij bepaalde marktomstandigheden

Synthetische structuren maken het mogelijk om markten te volgen die anders praktisch ontoegankelijk zouden zijn voor reguliere beleggers, zoals opkomende markten met beperkte liquiditeit of bepaalde grondstoffenindices.

Welke risico's zijn verbonden aan fysieke versus synthetische ETF's?

De risicoprofielen van beide ETF-types verschillen aanzienlijk. Bij fysieke ETF's is het voornaamste risico de tracking error - het verschil tussen het rendement van de ETF en dat van de onderliggende index. Dit kan ontstaan door transactiekosten, belastingen of kleine verschillen in de gehouden effecten.

Synthetische ETF's kennen daarentegen een additioneel tegenpartijrisico. Als de swaptegenpartij zijn verplichtingen niet kan nakomen, bijvoorbeeld door faillissement, kan dit leiden tot verliezen voor de ETF-belegger. Europese regelgeving beperkt dit risico tot maximaal 10% van de ETF-waarde, maar het blijft een factor om rekening mee te houden.

Andere risico-overwegingen zijn:

• Onderpandrisico bij synthetische ETF's (kwaliteit en liquiditeit van het onderpand)
• Liquiditeitsrisico, vooral bij markten of segmenten met beperkte handelsvolumes
• Complexiteitsrisico - synthetische structuren zijn moeilijker te doorgronden

Voor langetermijnbeleggers die waarde hechten aan eenvoud en transparantie, zoals we bij Catalpa Vermogensbeheer doen, is het begrijpen van deze risico's essentieel.

Hoe verhouden de kosten zich tussen fysieke en synthetische ETF's?

Kostenstructuren spelen een cruciale rol bij de totale prestaties van ETF's op lange termijn. Synthetische ETF's hebben doorgaans lagere lopende kosten (Total Expense Ratio of TER) dan vergelijkbare fysieke ETF's. Dit komt doordat ze geen kosten maken voor het continu herbalanceren van een grote hoeveelheid effecten.

Echter, de zichtbare TER vertelt niet het hele verhaal:

• Fysieke ETF's kunnen inkomsten genereren door securities lending (uitlenen van effecten)
• Synthetische ETF's hebben mogelijk verborgen kosten in de swap-overeenkomsten
• Handelskosten (spread) kunnen verschillen tussen beide typen

In de Europese markt zien we bijvoorbeeld dat synthetische ETF's die opkomende markten volgen gemiddeld 0,15% tot 0,30% goedkoper zijn dan hun fysieke tegenhangers, een verschil dat over lange perioden significant kan zijn voor het eindrendement.

Wanneer kies je voor een fysieke ETF en wanneer voor een synthetische?

De keuze tussen fysieke en synthetische ETF's hangt af van verschillende factoren die aansluiten bij uw persoonlijke beleggingsdoelen:

Voor beleggers die prioriteit geven aan transparantie en eenvoud zijn fysieke ETF's vaak de logische keuze, terwijl meer geavanceerde beleggers die specifieke markten willen bereiken of absolute tracking precision zoeken, mogelijk de voordelen van synthetische constructies waarderen.

Hoe past de keuze tussen ETF-types in een langetermijnbeleggingsstrategie?

Bij het ontwikkelen van een langetermijnstrategie moet de keuze voor ETF-types aansluiten bij uw bredere beleggingsfilosofie. Beleggers die, net als bij Catalpa Vermogensbeheer, kiezen voor een geconcentreerde portefeuille van hoogwaardige bedrijven, zullen vaak de eenvoud en transparantie van fysieke ETF's waarderen.

Belangrijke overwegingen voor de lange termijn zijn:

• Stabiliteit - Hoe robuust is de ETF-structuur onder verschillende marktomstandigheden?
• Transparantie - Kunt u precies begrijpen waarin u belegt?
• Duurzaamheid - Past de ETF-keuze bij eventuele ESG-overwegingen in uw strategie?

Voor beleggers die waarde hechten aan directe eigendom en maximale transparantie passen fysieke ETF's goed bij een buy-and-hold benadering. Synthetische ETF's kunnen daarentegen waarde toevoegen in specifieke segmenten van een gediversifieerde portefeuille waar precisie of toegang tot bepaalde markten essentieel is.

Uiteindelijk moet de keuze aansluiten bij uw persoonlijke beleggingsfilosofie en langetermijndoelstellingen, waarbij eenvoud, kostenefficiëntie en risicomanagement in balans zijn.